Waarom volg ik toch zo graag het Slijterijmeisje..

Ik heb het al eerder bekend, maar ik volg dus het ‘slijterijmeisje’. Niks om je voor te schamen. Met mij nog 8.024[1] anderen en bovendien is ze zo’n geweldig voorbeeld van een Social Media succesverhaal.

Je zou het soms bijna vergeten, maar Petra de Boevere – AKA het Slijterijmeisje - is echt een meisje van de slijterij, uit het Zeeuwse Breskens. Sinds 2007 zet ze Social Media in door middel van een blog en vooral Twitter en boekt daarmee grote successen. Grootse landelijke bekendheid, columns en prijzen, een boek en vooral ook zakelijk succes. Twitter als verkoopkanaal en zeer loyale klanten.

Het opvallende is dat het me echt boeit. Haar Tweets zijn een heerlijke afleiding in mijn vaak wat serieuzere Social Media timeline. Maar dat niet alleen. Ze is één van de weinige in die timeline die ik écht volg. Waarvan ik benieuwd ben of er nog een nieuw bericht staat.
Ik volg Doutzen Kroes en Carice van Houten, Mark Rutte en Barack Obama, maar naar het slijterijmeisje ben ik echt nieuwsgierig. Waarom?  Ik probeer al enige tijd te bevatten waarom juist personen zoals zij me zo boeien. Waarom volgen 8.000 mensen ‘het slijterijmeisje’, is haar boek een bestseller en waarom koop ik bijna liever een kistje wijn via Twitter bij haar in Zeeland, dan bij de wijnwinkel om de hoek? Ik ben bij mezelf te rade gegaan.

Herkenbaar
Allereerst is het zo goed herkenbaar, zo dichtbij. Iedereen heeft een slijter om de hoek of in ieder geval in de buurt. En blijkbaar zijn er meer mensen die daar benieuwd naar zijn.  Het levelt goed, echt het meisje van om de hoek met een hoge gunfactor.
Ook bij bekende Nederlanders merk je dat het werkt wanneer je een match voelt, herkenbaarheid. Bijvoorbeeld Thomas Acda. Thomas gooit online dat zijn vrouw zo gaat bevallen. Wij zitten een halve dag in spanning en ’s avonds zijn we er als een soort incrowd als eerste bij om zijn vreugde te delen. De felicitaties stromen binnen, Thomas blij, wij blij voor Thomas en ons zelf, want we waren er wel mooi als eerste bij.

Nieuwsgierigheid
Verder draait het om nieuwsgierigheid naar iets van alle dag en misschien wel een beroep wat tot de verbeelding spreekt. Wat gebeurt er allemaal in de slijterij? Eigenlijk geldt dat voor alle mensen die ik intensief volg. Op Facebook (wat ik vooral echt privé gebruik) ben ik vooral benieuwd naar wat verdere ‘vrienden’. Oud-klasgenoten, vrienden van vrienden. Mensen waarvan je niet al weet wat ze allemaal doen, die nog nieuwsgierigheid opwekken. Ook al maken ze echt helemaal niks ‘boeiends’ mee, toch boeit het.
Het is een mooi soort voyeurisme, je vergelijken met de buren, gluren, iets eerder weten. Het hele principe wat veel van het Social Media gebruik verklaart.

Inzicht
Inzicht dus, invulling geven aan de nieuwsgierigheid, dat doet het slijterijmeisje goed. Ze biedt achtergrond, laat dingen zien en meebeleven die we anders niet hadden geweten. Vertelt over wat ze meemaakt en laat meteen weten hoe ze daar over denkt.  Onderwerpen waarvan je juist zou denken, dat boeit toch niemand? Toch is dat juist de kracht. Dat zijn nou net de dingen die mensen fascineren.

Verbeelding
Vaak worden haar tweets ook best verbeeldend verwoord. Rond kerst en Oud & Nieuw wordt ons verteld hoe de slijterijman (jawel, die is er ook) tientallen kisten staat dicht te timmeren. Of dat haar huis overvol is en de volgende logee maar tussen de flessen moet slapen. Je ziet het voor je, een slijterijman met grote hamer timmert de kisten dicht. Of bijna als Jozef en Maria komt er nog een late gast aan die in een slaapzak tussen de flessen komt te slapen, opgerold want het is koud, maar gelukkig want het slijterijmeisje heeft hem gered…

Everyday life, eerlijk en echt.
Juist de eerlijkheid en echtheid van de tweets van ‘alledag’ maakt het slijterijmeisje aansprekelijk.
Ze geeft haar mening (vaak tamelijk ongenuanceerd..), en met regelmaat denk je dat ze daarin soms wat ver gaat, maar het mag want dat  is ‘het meisje van de slijterij’.  Eerlijk en echt.

Het is belangrijk dat je inzicht geeft, begrijpelijk bent, echt, geloofwaardig en tot de verbeelding spreekt. Een ander voorbeeld hiervan voor mij zijn ‘de boswachters’. Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer stimuleren dat hun boswachters actief gebruik maken van Social Media. En dat doen ze. Ik waan mij af en toe in het bos als Boswachter Norbert een Zeearend spot of Boswachter Frans waarschuwt voor de besneeuwde paden.

Begrijpelijk dus, levelen, verbeeldend, inzicht geven, achtergrond, nieuwsgierigheid, eerlijk en echt.

Waardes waar veel organisaties ook baat bij kunnen hebben bij het indelen van hun Social Media campagne.

·    Geef inzicht, een blikje achter de schermen bij uw organisatie. Ga na welke onderwerpen van elke dag interessant kunnen zijn voor mogelijke volgers.
Wek nieuwsgierigheid op en geef af en toe een tipje van de sluier weg. Een scoop, weetje en inzicht in de processen.

·    Probeer je tweets verbeeldend te verwoorden. Of maak gebruik van beeld, stuur een foto, omschrijf wat er gebeurt.

·    Een Social Media campagne hoeft juist niet heel gelikt te zijn. Moet dus juist ook inzicht geven, tot de verbeelding spreken, mag heel echt zijn. Laat zien dat je ook gewoon een bedrijf bent, laat de mensen zien achter de organisatie en wees eerlijk. Vermeld ook eens iets dat fout gaat of laat de mening zien van uw personeel of de menselijkheid van de directeur.

·    Verhef jezelf niet boven je volgers, maar begeef je onder hen. Stel vragen en wek nieuwsgierigheid en betrokkenheid op.

Twitteraccounts:

Volg de voorbeelden die in deze blog genoemd zijn op Twitter:

@slijterijmeisje

@de_boswachters

@BoswachterFrans

@WouterZegt

[1] Geraadpleegd op 3 januari 2010, via www.twitter.com/slijterijmeisje. Overigens toen ik deze blog twee weken geleden opzette waren het er nog 7800 – nog wat. Sterke stijging dus.

---